शब्द-व्यापार...।

अरे... उऽऽऽ

घटाउनुमात्र जान्ने...।

भाग् लगाउन,

भर्खर सिक्दै थियो रे...। हन! कसरी

व्यापारतिर लाग्यो रे...?

क, ख, ग पनि नसिकेको...

अस्ति पारी गाउँको, उपल्लो भाग्

उड़ाएर ‘कटा’ बनाएछ रे...।

कति यहाँ...

खैनी चुनाको व्यापार चल्यो। रातोहरूको योग्दानले।

शब्द-व्यापारमा उसको पनि भण्डार छ रे...।

अक्षरहरू सुत्न पनि नपाउने। वल्लो गाउँमा,

पल्लो गाउँमा। कति अक्षरहरू घटाए,

कति विवादास्पद। शब्दहरूको राज चल्यो रे...।

व्यापार यस्तै हो...

जसको कलम ठीक छ, उसैसँग कारोबार चल्छ रे...।

कारोबार वाक्यलाई के थाह??

तिम्रो घरमा, उसको घरमा। कतै गुप्त कोठामा।

कलमको लिलामी हुँदैछ रे...।

मेरो बिहानी!!

तिम्रो विहानी, मैले

गर्व गर्नु पनि उचित छैन यहाँ।

तिम्रो साँझ पनि।

मेरो विहानी त! तिमीलाई थाहै छ

सम्झाइरहने कुरा आउँदैन।

आउँदैन होला तिम्रो

विहानी, नवीन योजनाहरू कालो

चस्मा नलगाइ। कालै गाड़ीमा नचड़ी।

आउँदैन होला तिम्रो

साँझ, नवीन मुस्कानहरू कालो

पर्दा नलगाइ। कालै गाड़ीमा नचड़ी।

आउँदैन विहानी मेरो त यहाँ!

डोको र नाम्लो, थाप्लोमा नचड़ाएसम्म।

आउँदैन विहानी मेरो त यहाँ!

हसियाँ र बञ्चरो, साथमा नलगाएसम्म।

आउँदैन विहानी मेरो त यहाँ!

पुर्खा हिँड़्ने बाटो नहिँड़ेसम्म। नहिँड़ेसम्म

गोठदेखि वन, वनदेखि गोठ।

त्यसरी नै झुल्किन्छ मेरो विहानी,

त्यसरी नै अस्ताउछ मेरो विहानी।

(तिम्रो भन्दा भिन्न। निमुखा त्यै विहानी)

अर्को हुन सक्दैन यो विहानी।

जुन मैले चिताएको, हर्षका कुराहरू

बोकी ल्याउने। नयाँ विहानीमा मेरो जिजीविषा।

मेरो विहानी मर्नु र बाँच्नु छ!!

चियाको स्वाद!!

चरा साँझमा

तिमी सुत्छौ, वाध्यता अघाएर। अनि

सपना सुत्न नपाइ,

भाले डाकमा। तिमी उठ्छौ।

उठ्छौ तिमी आफैलाई लोबार्न। प्रत्येक औँलाहरूले।

के पायौ र? चियाको बोटमा।

फिका स्वाद!! बाहेक।

निमोठेका छौ

वर्षौंदेखि, त्यही औँलाले मुनाहरू। विचरा!!

लाखेस् भन्न पनि सक्दैन/प्रतिवाद गर्न

पनि, तिम्रा औँलाहरू/वाक्येहरू।

निचोरेका छौ

वर्षौँदेखि, त्यही औँलाले भस्रङ्गहरू। विचरा!!

भयो भन्न पनि सक्दैन/परिवर्तन गर्न

पनि, तिम्रा जिब्राहरू/स्वादहरू।

स्वादहरू तिमीले पाएका,

फिका चियामा, प्रश्न जन्मेर आउछ।

के, साच्चै स्वाद त्यसमा छ?

छ। गर्वले तिमी भन्छौ।

पसिनाका फ्लेवर भरिएका भस्रङ्गहरूमा!!

अराजकताका बास्ना छरिएका मुनाहरूमा!!