अनुकरणका थोपा।
स्वाट्ट पस्छ,
फुत्त निस्कन्छ।
स्वाट्ट पस्छ,
फुत्त निस्कन्छ। शब्द। मेरो मनबाट। फटफट गर्दै।
हुरूक्क पार्छ, घरि फुरूक्क पार्छ। रहरहरू कुनाकाप्चाबाट।
फुत्रुक्क उफ्रेर
कल्पनाको दैलोबाट।
मनगढ़न्ते मैदानमा कक्रक्क पर्छ। माया।
फेरि लितिपिति हुन्छ गिदीमा।
लितिलिति हल्लँदै गरेको प्रेम।
फातफुत्त झर्छ
पसिना। ठूलो आन्दोलन गरेर।
ठ्याप्प-ठ्याप्प
हिर्काउँ जस्तो। त्यो स्फूर्ति, त्यो उत्साह।
पुर्लुक्क-पुर्लुक्क पल्टिन्छन्। वाक्क भएका आशामा।
खर्लप्पै सुकेको छ। गाउँ। ह्वास्स गन्हाउछ पहाड़ेको गिदी।
बुरुकबुरुक उचाल्ने
शब्द, च्वाट्ट चुँड़ाइ
स्वाट्ट ‘चुलि’मा सिउरेको गुलाबझैँ देखिने।
त्यो पनि सर्लक्कै सुकेछ, जस्तो। मिलिक्क हराइ...।
पट्ट फुटेर, लहलह बड़्दै
बारी कान्लामा, घारी भएर सदन पुगेका शब्द।
फनक्क फर्केर बिकासको सिँढीमा, लत्रक्क लत्रिएकोछ।
यो शब्द।
मिरिक्क पर्छ, मुसुक्क मुस्कुराउछ।
अत्तालिएर, ह्वात्त बोली पठाउछ…। .......।
No comments:
Post a Comment