रूपेशका नेपाली कविताहरू

6/20/2011

सुन गाउँवासी हो!

“असारमा पर्देश लाग्ने र श्री-पञ्चमी भूल्ने मान्छे काम लाग्दैन”

को हो नि?
यसो भन्ने। मलाई त
गजब लाग्छ उक्त कुरा।
रातको निद्रा
नपरे पनि “हुने विरूवाको चिल्लो पात
नहुने विरूवाको खस्रो पात”ले
झपक्कै छोपी हाल्छ।

सुन गाउँवासी हो!
“ग्यील्टी माइन्ड इज आल्वेज सस्पिस्योस”
भनेर पनि
तिम्रै व्यङ्ग्य गरेजस्तो
लाग्छ। त्यै कुरा तिमीलाई
धेरै वर्षदेखि बुझाउनु
चाहेको तर तिमीले
पढ़्नै छाड़ेछौ। कुरा बुझ्नै छाड़ेछौ।

सुन गाउँवासी हो!
तिम्रा बाले तिमीलाई
उखान सुनाउँछ सुनाउँदैन,
तिम्रा बाले तिमीलाई
तुक्का सुनाउँछ सुनाउँदैन। त्यो
भन्न सक्दिनँ तर मेरा पापाले
मलाई गाली पनि उखानैमा गर्नुहुन्छ।
माया पनि तुक्कामै गर्नुहुन्छ।
सुन गाउँवासी हो!
सायद तिम्रा बाजेका
उखानहरू ढुँड़ी पर्न थाल्यो होला,
तुक्काहरू झ्याउ पर्न थाल्यो होला।
यद्यपि तिमीले उक्त कुरा याद राख्नु
बुढ़ेसकालमा तिमीलाई अवश्य झोँक त चल्ला।

No comments:

Post a Comment