विश्वास

विश्वास, यनसिंह स्कुल सिद्ध्याएर ग्रिफित्स् हाई स्कुल ७ मा छ। दुई साल भयो  जान थालेको।

घरबाट उकालो तीन चुले, डाकबङ्गला हुँदै फेन्तमको दोकान पार गर्न पर्छ। लगभग सत्र बजार माथिहो स्कुल, ९० मिनट लाग्छ। 

हिँडेरै हो। 

त्यो बीचको बाटाछेउ प्रायः हिँड्नेहरू ठूलो ढुङ्गोमाथि ससानो ढुङ्गा अड्काउने गर्छन्। केही मनोकामना गरेर। यदी  त्यो अड्कियो भने मनोकामना पुरा हुन्छ रे भन्ने विश्वास पहिलेदेखि नै चलिआएको सुन्यो। विश्वासले पनि!

तेरो पनि केही मनोकामना होला, ला तैँले पनि अड्का- राकेशले भन्यो। 

विश्वासले मानेन।

एकदिन एक्लै भयो बाटामा। त्यहीँ आइपुगेर टक्क अडियो। ढुङ्गा टिपेर फुत्त हान्यो। अड्किएन। फेरि कोसिस गर्‍यो। भएन।  अनि सुरुसुरु घरतिर लाग्यो। 

भोलिपल्ट लगत्तै फेरि त्यहाँ ढुङ्गा टिपी फुत्त हान्यो। ठ्याक्कै अड्कियो। खुसीले गदगद हुँदै स्कुलतिर लाग्यो।

दिन बित्दै गयो। समयले छोड्दै गयो तर विश्वासको मनोकामना पुरा भएन!